Zondag 8 mei 2016
Vanmorgen werd ik al om 4.30 uur gewekt door het geluid van een colonne vrachtwagens die door het achterafstraatje reden waar ons hotel aan ligt. Het bleek de schoonmaakploeg te zijn die liters water door het straatje spoot om het schoon te krijgen. Heel Moskou moet kennelijk spic-en-span zijn voor de grote dag morgen! Als hier in dit straatje al zoveel liter water wordt gesproeid wil ik niet weten hoeveel water er over het Kremlin en het Roden Plein worden gespoten. Misschien moeten we onze nationale watermanager maar eens op een werkbezoek naar Rusland sturen.
Omdat gisteren de repetities voor Victory Day waren en morgen pas de grote dag is hoopten we dat zowel het Kremlin als het Rode Plein vandaag open zouden zijn, maar helaas. Beide plaatsen werden geblokkeerd door een heel peloton agenten, er doorheen glippen mission impossible.
Plan B werd in werking gezet. Na wat gekibbel in de metro (ik dacht het natuurlijk weer beter te weten en ja, we kwamen op de plaats van bestemming, alleen wel via een omweg) kwamen we bij de Tretyakov Gallery, een “must have done” in Moskou, waar we een behoorlijk aantal uur hebben doorgebracht.
Daarna wilden we toch ook wel van het nog steeds mooie weer genieten en liepen we naar Gorky Park. Met alle voorbereidingen voor Victory Day daar en de helft van de bevolking van Moskou die daar verkoeling en vertier zocht was het enorm druk, maar wel heel gezellig. En in die drukte maakten we onze eerste poging tot beroving mee op deze reis. Ik voelde ineens wat getrek aan mijn rugzakje en draaide me ook onmiddellijk om. Nu heb ik alle waardevolle zaken in het hoofdvak zitten wat met een klein hangslotje met code hermetisch is afgesloten. Maar er is ook nog een voorvakje met wat “rommel”, zakdoeken, lippenstift e.d. Je kent het wel, al die zaken die vrouwen zo nodig de hele dag met zich mee moeten sjouwen. En dat vakje stond wagenwijd open terwijl een groepje tienermeisjes enigszins verschrikt naar ons keek. De baas van het stel probeerde ons nog wijs te maken dat ze ons wilde waarschuwen dat het open stond maar daar trapten we niet in. Na een pittige toespraak van onze kant (in het Nederlands want het helpt waarschijnlijk toch niet) draaide het groepje zich om en liep snel bij ons vandaan. Gelukkig was het duurste artikel in het vakje (mijn lippenstift uiteraard!) nog aanwezig dus ik had geen enkele behoefte erachter aan te gaan. Toch wel weer even trillerig na zo’n poging. We hebben het al eens eerder meegemaakt maar ik ben toch iedere keer weer even van slag.
Weer bijtijds eten want om 19.00 uur werden we verwacht in het Bolsjoi Theater voor de opera La Traviata. Wat een schitterend theater is dat! Wel goed overigens dat we van tevoren even de verhaallijn op internet hadden opgezocht, met de Italiaanse tekst en de Russische ondertiteling was het, hoewel het een eenvoudig verhaal is, anders wat lastig te volgen geweest. Al hebben de meeste opera’s wel gemeen dat het om een liefde met obstakels gaat, de hoofdpersoon aan het einde sterft (na eerst heel wat adem te hebben gebruikt voor de slotaria) en de geliefde bedroefd en berouwvol achterblijft.
Morgen wordt een dag vol verassingen. Alles is dicht, niets is bereikbaar en het advies is: loop gewoon met de Moskovieten mee en geniet van alle straatfeesten!
