Maandag 9 mei 2016

Vandaag is de grote dag voor de Russen. Victory Day, de overwinning op de Duitsers in WO II wordt massaal gevierd. De afgelopen dagen waren de voorbereidingen al in volle gang, podia werden opgebouwd, straten schoongespoten, verdorde stukken gras vervangen door verse, frisgroene plaggen, dranghekken geplaatst etc. Het Kremlin en het Rode Plein waren al sinds eergisteren onbereikbaar vanwege de repetities die moesten plaatsvinden. En zo komt het dat we na 3 dagen Moskou deze beide plaatsen nog steeds niet hebben bezocht. Goed dat we in totaal 5 dagen blijven en niet, zoals de meeste toeristen, slechts 2 dagen.

De grote parade begint stipt om 10 uur maar als gewone sterveling kom je daar zeker niet in de buurt. En op straat staan langs de aan- en afvoerroutes zagen we niet echt zitten, het is daar zo’n ondoordringbare menigte dat je weinig tot niets te zien krijgt. Het beste zicht op de parade heb je gewoon op de T.V. In de ontbijtzaal werd de televisie om 10 uur dan ook aangezet zodat alle gasten eerste rang zaten. We gingen er eens goed voor zitten met een kopje koffie en wat mini muffins. Er was echter iets met de kleuring van de t.v. aan de hand waardoor alles wat rood moest zijn groen was en ook de muren van het Kremlin en alle gezichten (ook die van Poetin) groen waren. Dat juist het kenmerkende rood van Rusland werd vervangen door het milieuvriendelijke en vredelievende groen deed ons grinniken, maar vanwege de aanwezigheid van zoveel Russen in de zaal hielden we ons toch maar in. Geen zin om wegens gebrek aan respect te worden afgevoerd.

Aan het eind van de uitzending gingen we weer naar boven met de lift, die ons eerst naar de bovenste verdieping bracht. Daar bleek een dakterras te zijn waar het schoonmaakpersoneel massaal naar toe ging; je had daar een geweldig uitzicht op het sluitstuk, namelijk de “parade”  in de lucht. Met als laatste straaljagers die de kleuren van de Russische vlag uitspoten.

Ondertussen vonden we dat het tijd werd de straat op te gaan en, zoals ons was aangeraden, met de Moskovieten mee te lopen en maar de zien wat de dag zou brengen. We stelden ons een soort van Koningsdag voor met het Russische equivalent van koekhappen en WC potten gooien. De menigte bracht ons tot de dranghekken voor het Kremlin waar iedereen ademloos stond te wachten op het vertrek van de gelukkigen die wel een persoonlijke uitnodiging hadden ontvangen de parade bij te wonen. Aangezien die allemaal in geblindeerde auto’s en bussen werden afgevoerd was daar niet veel aan te beleven. Ik vroeg aan een soldaat die de wacht hield wanneer de boel weer open gegooid zou worden. Om 7 uur ’s avonds dus!

We probeerden zo ver mogelijk van het Kremlin weg te komen om wel aan de andere kant van de straat te komen maar stuitten steeds weer op nieuwe dranghekken. Ook ondergronds via de voetgangers tunnels en metrolijnen werd de toegang versperd. Na behoorlijk lang achter iedereen aan te hebben gelopen kwamen we eindelijk bij een aantal detectie poortjes waar iedereen doorheen moest en de inhoud van zijn tas moest prijsgeven. Met name het medicijnkussentje wat ik altijd bij me heb werd bijzonder argwanend bekeken maar uiteindelijk toch goed gekeurd. We waren er door en mochten eindelijk over de Tverskaya Street lopen.

Daar heerste een volkomen onwerkelijke sfeer; de hele straat (behoorlijk lang en breed) was vol met mensen waarvan de meesten een foto met zich meedroegen van een i n WO II omgekomen familielid. Vaak familieleden die ze onmogelijk kunnen hebben gekend. Ook hele jonge kinderen werden hierbij betrokken. Een grote identificatie met het leger, heel veel mensen hadden een legerhoedje op en kleine kinderen marcheerden rond in complete militaire pakjes. Diverse keren steeg er een massaal gejuich op uit de menigte, een geluid dat zich door de hele straat verplaatste. Het was niet alleen onwerkelijk en indrukwekkend, maar op sommige momenten zelfs angstig. Op sommige plaatsen was het door blokkades niet mogelijk om gewoon door te lopen en werd je allemaal samengeperst om nog ergens langs te kunnen komen. Als er op zo’n moment paniek zou uitbreken zit je echt als een rat in de val. Op een gegeven moment liepen we dan ook een zijstraat in om weer uit de menigte te komen. Maar dan loop je ook meteen door een afzetting en kun je dus niet meer terug, tenzij je weer de hele omweg naar de detectiepoortjes maakt.

In de zijstraten was het wel gezellig druk en met een soort van marktjes maar een echt feest zoals wij dat kennen met Koningsdag is het niet. Eigenlijk liep iedereen maar de hele dag over straat heen en weer om zo nu en dan op een terrasje neer te storten. De podia met optredens waren in de grote parken zoals Gorky Park maar daar is het loeidruk en bloedheet. Na behoorlijk wat uurtjes met de bevolking mee geslenterd te hebben was het wel tijd voor een hapje en een drankje, waarna we hoopten dat de afzettingen daarna eindelijk weg zouden zijn gehaald. Helaas, niet dus. Overal rond het Kremlin en het Rode Plein werd de weg nog steeds versperd. In een rechte lijn terug lopen richting hotel was er zeker niet bij, maar met de metro lukte het gelukkig wel.

Nog even wat relaxter lopen door de Arbat Street en op een terrasje een grote mok thee gedronken en mensjes zitten kijken, altijd leuk ;-)!

Victory Day wordt traditioneel afgesloten met vuurwerk dat op 16 verschillende plaatsen in en rond de stad wordt afgestoken. In plaats van ons weer in de menigte te begeven gingen we weer het dakterras van ons hotel op. Slechts een handjevol mensen en een plaatsje eerste rang.

Vanaf morgen is het leven in Rusland en dus ook in Moskou weer normaal. Dan kunnen we eindelijk het Kremlin en het Rode Plein bezoeken.