Zaterdag 30 april 2016

Vanmorgen liep de wekker alweer vroeg af want er was vandaag weer veel te doen. Grappig, normaal sta ik onmenselijk vroeg op en ga meteen verwoed aan de slag terwijl Cees zich nog een paar keer omdraait. Maar tijdens de vakanties wordt Cees ineens een ochtendmens en sta ik kreunend op. Maar mijn reisleider is onverbiddelijk.

Het ontbijt hier is beter dan in het hotel in Vyborg maar laat toch nog ruimte over een lekker hapje onderweg.

Regende het gisteren een groot deel van de dag gestaag door, vanaf vandaag is het langere tijd droog, gaat het zonnetje meedoen en de temperatuur dus ook omhoog naar aangename waarden. Heerlijk dus!

De eerste wandeling bracht ons naar Kazan Cathedral, een enorm gebouw met een geweldige colonnade dat nog steeds in gebruik is als kerk. We vielen midden in een gebedsdienst binnen maar dat kan dus ook gewoon. Er zijn geen banken of stoelen dus de gelovigen staan en lopen door de ruimte heen. Het lijkt alsof niemand de hele dienst bijwoont, iedereen komt gewoon binnen en vertrekt weer zoals dat hem of haar uitkomt. Toen wij binnenkwamen steeg er net een geweldig mooi gezang op. In een ruimte aan het begin van het middenpad zong een priesterkoor, terwijl aan het eind van het middenpad het lekenkoor erg haar best stond te doen. De 2 koren zongen in echo met elkaar en ik kreeg er gewoon kippenvel van, zo mooi en indrukwekkend! Helaas, maar wel begrijpelijk, mochten er hier binnen geen foto’s worden gemaakt.

Met moeite konden we ons ervan losrukken en we liepen verder naar het Stroganov paleis,  En nee, dit paleis is niet genoemd naar het maar al te bekende gerecht, maar naar graaf Alexander Stroganov. En die had dus ooit een chef-kok die het gerecht heeft bedacht. Het paleis is nu een soort dépendance van het Russisch Museum.

Daarna werd het tijd voor een kopje koffie maar in het bekende Café Singer (inderdaad, genoemd naar de naaimachine) waren we niet welkom. Aan de tafel waarin we gingen zitten werd niet bediend en mochten we zelfs niet drinken omdat dat niet bij het café hoorde maar bij de boekwinkel die in hetzelfde pand gehuisvest is, en aan de tafel in het café mochten we niet zitten want een andere klant, die al aan een tafel zat, had aangegeven dat hij daar wilde zitten zodra die vrijkwam. Of wij dus maar even aan het onaantrekkelijke tafeltje wilden zitten dat daardoor weer vrijkwam! Nee dus.

We gingen gewoon verder met onze wandeling en zouden onderweg wel ergens neerstrijken waar we wel met open armen ontvangen werden. Op naar een andere kerk, The Church of the Saviour of Spilled Blood, die zijn naam ontleent aan het feit dat tsaar Alexander II daar werd opgeblazen. Deze is niet meer in gebruik als kerk, maar is gewoon een mega toeristische attractie. Wel heel veel fraaie mozaïek werken maar we hadden toch meer met de Kazan Cathedral.

Nadat we al 4 uur onafgebroken door de stad aan het dwalen waren werd het toch echt tijd voor een pauze, en in het café van de Kunstkamera konden we eindelijk even bijkomen. De Kunstkamera was destijds het eerste museum in St. Petersburg, opgericht en ingericht door Peter de Grote. Ondanks dat er hele zalen aan alle volken in alle werelddelen waren gewijd, was het de meeste bezoekers maar om één zaal te doen. Peter had een naar mijn idee wat morbide fascinatie voor misvormingen en in die zaal stonden dan ook tientallen potten met ernstig misvormde foetussen op sterk water. Baby’s met meerdere hoofden en/of een ongebruikelijk aantal lichaamsdelen, foetussen met een hersen hernia zodat het hersenweefsel door de schedel heen kwam, een foetus met 2 gezichten en zo nog veel meer gruwelijkheden. Hier was het echt dringen geblazen voor de vitrines! Je vroeg je werkelijk af hoe je zelf nog gezond ter wereld hebt kunnen  komen.

Nadat we eerst nog een hapje hadden gegeten (weer een pannenkoek maar nu bij een andere keten)  snel naar het hotel om ons om te kleden en naar het Mikhailovsky theater te gaan, vanavond het ballet Le Corsaire.  Omdat de voorstelling al om 7 uur begon was er vooraf weinig gelegenheid om eerst te eten dus na afloop van de voorstelling moesten we nog wel een echte maaltijd zien te krijgen. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan.  We werden eerst in de wacht gezet bij een Georgisch restaurant maar het tafeltje dat daar vrijkwam beviel ons niet. Daarna naar de Marketplace (waar we gisteren al waren geweest) maar daar was men op de drukke zaterdagavond door het eten heen, het duurde zeker nog 25 minuten voordat er weer nieuwe gerechten waren bereid. Vervolgens naar Brasserie M dat om de hoek van ons hotel ligt, daar zat niemand dus vreselijk ongezellig. Bij de volgende optie, een Tsjechisch restaurant, was het gelukkig eindelijk raak. Er was nog een tafel, weliswaar niet onze voorkeurstafel maar ’s avonds om 10 uur stel je je eisen toch een beetje bij ;-). En het eten bleek boven verwachting te zijn.

Na één dag is het duidelijk; Sint Petersburg is een geweldige maar vermoeiende stad. Misschien toch het tempo maar een klein beetje aanpassen?