Zaterdag 22 november 2014

Vanochtend zag het weer er al weer veel vriendelijker uit. Het was droog, half bewolkt en een aangename 25 graden. Er stond nog wel heel erg veel wind. We waren al vroeg onderweg naar Miami South Beach, met het beroemde Art Deco district.

Het zou ’s middags waarschijnlijk gaan regenen dus we gebruikten de ochtend om lekker te wandelen, de art deco bouwstijl te bewonderen, op een terrasje een lekker kopje koffie te drinken en over het strand en de boulevard te lopen.

In de meeste Amerikaanse steden vindt het winkelen en uitgaan plaats buiten de woongebieden in foeilelijke gebieden waar allerlei blokken beton zijn neergezet waarin restaurants, bars en cinema’s zijn gevestigd.  Miami South Beach echter heeft een gezellig voetgangersgebied (destijds een revolutionair idee) met allerlei winkels en leuke terrasjes. Het was dan ook erg aangenaam om daar doorheen te slenteren en op een terrasje een kop koffie te drinken.

Daarna heel erg uitwaaien op het strand. Het waaide zo hard dat de rode vlag bij de life guard huisjes wapperde, pootjebaden werd duidelijk niet aangemoedigd. Het zag er naar uit dat het binnen afzienbare tijd zou gaan regenen dus doken we het Wolfsonian Museum in. Volkomen overbodig, het bleef gewoon de hele dag droog.

Weer terug naar de gezellige Lincoln Street met al zijn terrasjes. Genietend van een groot glas drinken zaten we ons op een zeer druk punt te vermaken met één van onze liefste bezigheden, mensjes kijken. En er was heel wat te zien. Dit is weliswaar één van de rijkste gebieden hier maar de inkomensverschillen zijn veel en veel groter dan bij ons in Nederland. In 10 minuten tijd zagen we tot 3 keer toe iemand in de afvalbakken tegenover ons graaien op zoek naar voedsel, drinken en sigaretten. Tegelijkertijd kwamen er minstens net zoveel dames met opgepompte borsten en enorme tassen van bijzonder dure winkels voorbij.

Daarna werd het de hoogste tijd dat wij ook weer eens gingen winkelen, het was al weer zo lang geleden. Ook hier bevond zich een vestiging van onze huisleverancier Macy’s. Het grappige is dat iedere vestiging van Macy’s zijn waren aanpast aan de buurt waar die gevestigd is, dus de ene Macy is de andere niet. En heeft Cees thuis een bloedhekel aan winkelen en loopt hij liever met gerafelde kleren dan dat hij op pad gaat om nieuwe te kopen, hier is hij niet te houden en wordt ik iedere Macy binnen getrokken. En ook hier heeft Macy weer aan ons verdiend, we verwachten op korte termijn toch wel een aardige attentie van ze.

Inmiddels was het toch wel weer etenstijd geworden en we reden naar POC. Dat was een Japans buffet restaurant met heel veel sushi, sashimi etc. Maar, en dat tref in alle Japanse all-you-can-eat ketens bij ons in Nederland niet aan, hier kon je ook onbeperkt oesters, clams en krabpoten eten. Tot groot genoegen van Cees; ik heb de afgelopen 30 jaar veel leren eten maar oesters zie ik liever niet voor me op tafel staan. Cees wel dus hij nam het er eens goed van.

Ook bij zo’n buffet is het puur entertainment om naar de mensen te kijken. Iedereen haast zich alsof het eten binnen een paar minuten niet meer verkrijgbaar is. Het lijkt ook wel alsof de Amerikanen (of generaliseer ik nu te veel?) aanvallen op hun eten in plaats van er eens rustig voor te gaan zitten en ervan te genieten. In de ruim 2 uur die wij er hebben gezeten zijn alle tafels rondom ons tot 3x toe bezet geweest. Maar ja, als je dan ziet hoeveel er tegelijkertijd op een bord wordt gestapeld en in minder dan geen tijd naar binnen wordt gewerkt dan zou ik ook na 2 borden en binnen een half uur al klaar zijn. Maar de Amerikanen zullen ons op hun beurt wel weer gek vinden. Wij leggen bij wijze van spreken 3 edameme boontjes op ons bord, knabbelen daar 10 minuten op om vervolgens een schepje zeewiersalade op te scheppen. Zo hou je het natuurlijk wel even vol.

Terug in het hotel alvast de koffers pakken. Morgen vertrekken we naar Key West en moeten we heel erg vroeg op. En mocht morgen het vervolg van deze vakantie ontbreken dan is er niets met ons aan de hand; de kans is gewoon heel erg groot dat het morgen zo laat wordt dat ik geen puf meer heb om jullie te entertainen.