Woensdag 21 september 2016

Vanmorgen liep de wekker onmenselijk vroeg af. Het was tijd om weer verder te trekken en alle spullen moesten worden gepakt. Maar door geweldig teamwork ging dit veel sneller dan ik had ingeschat en om half 9 verlieten we Saint Lucia, op naar Durban.

Zoals gebruikelijk vrolijkt Cees de reisdagen altijd op door één of meer aangename bezoekjes onderweg, en halverwege stopten we dan ook in Mtunzini, wat letterlijk “in de schaduw” betekent. De naam is ontstaan doordat een vroegere “chief”, namelijk John Dunne, zijn audiënties onder een grote boom hield, dus in de schaduw. Deze man, die de eerste Europeaan hier was, werd een aantal voorrechten en een groot stuk land geschonken door de toenmalige koning, waarna hij zichzelf trakteerde op maar liefst 47 vrouwen en niet minder dan 117 kinderen verwekte.

We namen eerst een kop koffie bij de Fat Cat en inderdaad, als je daar te vaak komt wordt je wel vet! Maar op een reisdag hoort een extra verwennerijtje er wel bij. Daarna een bezoek aan het mangrove bos. Onder de boardwalk waar wij op liepen was er een heleboel beweging en toen we er eens goed voor gingen zitten bleken dat allemaal krabbetjes en wandelende schelpjes te zijn. Met name de fiddler crab vond het hier kennelijk aangenaam. Een krabbetje met één extra vergrote klauw waarmee hij de dames smeekte om enige paringsbereidheid, concurrerende mannetjes van zich af hield en ongetwijfeld zo nu en dan ook nog een prooi mee ving. De laatste 2 punten geloof ik onmiddellijk, maar de eerste?

In Mtunzini ontdekten we ook dat ik mijn heerlijke wandel- en vakantiejasje in ons appartement had laten liggen. Niet echt handig. Maar terwijl we door het mangrovebos liepen werd ik al gebeld door de eigenaresse van onze lodge en bleek ze bereid te zijn het jasje, uiteraard op onze kosten, naar ons hotel in Kaapstad te sturen, waar we over een dag of 10 aankomen en een paar dagen zullen blijven. Nu maar hopen dat het lukt.

Na dit aangename oponthoud was het nog een goed uur rijden naar Durban. Ik was zelf wat benauwd over de verkeersdrukte daar en of we de weg naar het hotel wel makkelijk konden vinden, maar we reden er min of meer meteen tegenaan.  Een heerlijk hotel aan de boulevard, kamer op de 17e etage dus volop uitzicht over zee.

Nadat we ons hadden geïnstalleerd  nog een wandeling over het strand en de boulevard gemaakt (heerlijk), een biertje op het terras van het hotel gedronken (erg lekker) en in het hotel zelf van het diner buffet gebruik gemaakt. Dat laatste viel wat tegen maar de wijn (lekker en goedkoop) maakte veel goed.