Vrijdag 28 november 2014

Vandaag zijn we, voor het eerst in heel de vakantie, van ons schema afgeweken. Het was de bedoeling dat we eerst een kijkje zouden nemen in de shopping mall om te zien hoe erg het gekkenhuis was op Black Friday, om daarna het Ringling Museum te bezoeken.

 In de media wordt Black Friday vergeleken met oorlogsgebied, en dat wilden we wel eens zien. We stopten bij onze favoriete winkel, Macy’s. Tot onze grote verbazing was er ruimte genoeg op de parkeerplaatsen en bijna niemand in de winkel. Meer personeel dan klanten in ieder geval. De enkele klant die de winkel weer verliet deed dat dan wel met een enorm grote zak met aankopen.  Navraag bij het personeel leerde ons dat de “warzone” te vinden was in zaken als de Best Buy (elektronika) en de Walmart, een grote supermarktketen in Amerika.

Nu we er toch waren namen we een kijkje bij de aanbiedingen. We begonnen bij de heren en kwamen daar niet meer vandaan. Cees ontdekte broeken van een bijzonder duur merk voor een koopje die meteen pasten. Graaide hij tot nu toe onuitputtelijk voor mij in de rekken, nu werd ditzelfde enthousiasme voor zichzelf gebruikt. En ik gedroeg me zoals de meesten mannen zich gedragen als ze moeten wachten op hun graaiende vrouw; ik hing gelaten in een, overigens heerlijke, fauteuil bij de kleedkamers.

De rest van het dagprogramma werd geschrapt. De ene aanbieding na de andere werd ingeladen. Na afloop liepen we nog even de mall door en kwamen we terecht bij Dillards, een ander bekend warenhuis. Hier was het niet alleen Black Friday, maar er was ook nog eens totaal uitverkoop omdat de hele vestiging werd opgeheven. Alles moest weg en op de al sterk gereduceerde prijzen werd nog eens 50% korting gegeven. En zo kon je voor een paar luttele dollars kledingstukken van Ralph Lauren, Calvin Klein etc. krijgen. Als rasechte Hollanders konden wij dit niet weerstaan en we stortten ons in het gedrang tussen alle andere klanten. En ook hier liepen we beladen met diverse tassen weg!

Na deze uiterst lucratieve en “zuinige” expeditie reden we naar de Amish wijk om daar wederom een buffet weg te werken voordat we naar het theater gingen. Bij de musical “South Pacific” zaten we op het balkon 1e rij maar hadden daar wat minder beenruimte dan alle andere rijen. Tijdens de voorstelling kreeg Cees dan ook behoorlijk last van voet en knie en hij bewoog zich onrustig heen en weer om zijn schoenen uit te trekken, wat enigszins verlichting gaf.  De man aan de andere kant van mij vond het kennelijk niet amusant genoeg en zat naast me te knikkebollen en te snurken.  Nee, dat zat lekker rustig zo!

Na afloop wilden we nog even een flesje wijn kopen om op de kamer te drinken maar kennelijk waren de winkeliers het inmiddels zat, geen enkele slijterij was open. Nou ja, het was toch al laat en waarschijnlijk wel zo verstandig om snel te gaan slapen. Morgen een lange en vermoeiende dag naar huis.