Vrijdag 13 mei 2016

De bedden in onze coupé waren breder dan in de vorige twee nachttreinen en we waren zo moe dat we al snel in diepe slaap vielen. Maar om iets over drieën kwam de eerste gevreesde klop op de deur, paspoortcontrole door Wit-Rusland, die zowel de paspoorten als alle uitreisformulieren meenam en voorlopig niet meer terug kwam. Meteen maar even van de gelegenheid gebruik gemaakt om naar het toilet te gaan, en toen ik terugkwam stond een andere dame weer in onze coupé en had Cees beide rugzakken tevoorschijn moeten halen en moesten deze worden open gemaakt. Toen ze bij mijn rugzak aankwam leek het er even op dat de sjorzak met daarin de vuile was helemaal open gemaakt moest worden en daar verheugde ik me al op. Ik zou de plastic zak pakken met wasgoed van minimaal 2 weken geleden en deze vlak onder haar neus houden. Helaas, bij de opmerking dat er kleren in zaten wist ze genoeg. Of waren mijn snode plannen van mijn gezicht te lezen? Verder slapen dus weer.

Na weer een half uurtje geslapen te hebben kwam de volgende klop op de deur, paspoort. Nu Polen neem ik aan. Die wilde alleen maar in de rugzak van Cees kijken. Daarna wilde ik de deur van onze coupé weer sluiten voor enige privacy tijdens onze nachtelijke activiteiten maar daar was geen sprake van. Een medewerkster van de trein maakte me duidelijk dat de controle nog niet over was. En ja hoor, na enige tijd weer douane, weer Polen. Het viel wel op dat het allemaal vrouwen waren die zich kennelijk op één of andere manier wilden bewijzen en vooral deze laatste had daar erg veel last van. Cees was vlak voordat zij arriveerde naar het toilet gegaan en nog niet terug. Toen zij om de paspoorten vroeg en ik er 2 gaf reageerde zij behoorlijk ontstemd, waar was die andere? Ook zij sprak weer geen woord Engels, Duits of wat dan ook en ik antwoordde dan ook gewoon in het Nederlands dat hij op het toilet zat, ervan uitgaand dat “toilet” een algemeen bekend woord is. Toen Cees terugkwam vroeg ze hem, nog een graadje bitser, om zijn paspoort en nadat hij ze allebei had aangereikt weigerde ze die aan te pakken, ze wilde alleen zijn paspoort. Ze begon steeds harder te blaffen, volkomen in een machtspositie. Probeer je voor te stellen dat je daar zit in slechts een miniscuul hemdje en je slipje (het is gewoon heel warm in een trein en het is tenslotte wel midden in de nacht) met slaapogen en ongekamde haren en je voelt je toch wel heel kwetsbaar.

Eindelijk was ze klaar met ons en ging ze naar de volgende coupé. Ik zag mijn kans schoon en wilde gauw nog even naar het toilet voordat ik verder ging slapen. Ik dacht echt dat de dame toen ontplofte, ze zwaaide waarschuwend met haar wijsvinger (een gebaar waar ik om één of andere duistere reden helemaal niet tegen kan) en snauwde “no, no, no, this is control!” Goh, wat apart, nu kende ze ineens wel een paar woorden Engels. Ik koos echter eieren voor mijn geld en glipte snel weer onze coupé in om pas een half uur later weer voorzichtig om het hoekje te kijken of de kust veilig was. Ondertussen werden ook de wielen van de wagons gewisseld. Om te voorkomen dat met al te gemakkelijk Rusland en Wit-Rusland kon verlaten kunnen de treinen niet op hetzelfde spoor. Pas na ongeveer 2 uur na de eerste klop op de deur reed de trein weer verder.

Omdat we eerste klas reisden verwachtten we een uitgebreid ontbijtje maar dat viel tegen. We konden een kopje thee kopen en dat was het. In Warschau hadden we een uur voordat de trein naar Berlijn zou vertrekken en in de tussentijd nuttigden we een niet bepaald gezond ontbijt bij de McDonalds.  Daarna snel weer naar het juiste platform en om 10 uur vertrok een overvolle trein naar Berlijn, waar we tegen 4 uur aankwamen.

Gelukkig lag ons hotel recht tegenover één van de uitgangen van het Hauptbahnhof en konden we eindelijk, voor het eerst sinds woensdagochtend, weer lekker onder de douche om weer helemaal opgefrist Berlijn in te gaan. Naast wat oude bekenden zoals de Reichstag en de Brandenburger Tor bezochten we ook het Holocaust Memorial, waar je met name door de persoonlijke verhalen die daar verteld en afgebeeld werden erg van onder de indruk komt.

Veel meer puf hadden we niet meer. We eindigden de avond in Augustiner am Gendarmenmarkt met een groot glas bier en primitief Duits eten.