Maandag 19 september 2016

Nadat het vanaf zaterdagavond 36 uur lang onafgebroken had geregend trok ik Cees ’s morgens om 7 uur al zijn bed uit; het was droog! Helaas, mijn enthousiasme was, zoals wel vaker gebeurt, iets te voorbarig. Tijdens het ontbijt begon het weer te regenen en een aantal uur lang kwam er weer de nodige aanvulling voor de watervoorziening hier uit de lucht vallen. Ongeduldig stond ik voor het raam te wachten tot het eindelijk op zou klaren. Volgens de verwachting zou dat rond half 11 gebeuren maar ik hoopte op iets eerder. Na 10 uur komt er namelijk een mini-leger van 3 Afrikaanse jongedames het huis binnen marcheren om het helemaal schoon te maken. Dat was gisteren ook al gebeurd en ik voel me er toch niet helemaal comfortabel bij als ik als een soort van diva over de bank hang terwijl één van hun onder mijn opgetrokken voeten veegt en dweilt.

Gelukkig was het droog genoeg om te vertrekken voordat de schoonmaakploeg binnen kwam. Omdat het toch nog niet helemaal droog was besloten we eerst een stukje langs het strand te rijden. Helaas was de weg daar niet al te best, zeker niet na al die regen, en nadat we tot 2 keer toe vast dreigden te komen zitten gaven we het op. Eerst maar eens lekker koffie drinken en informeren naar rondvaarten op zoek naar nijlpaarden en krokodillen.

En toen was het eindelijk echt droog! We zetten gauw koers naar het iSimangaliso Wetland Park. Daar binnen komen was zo gemakkelijk nog niet. We werden naar een kantoortje gestuurd waar we helemaal binnenstebuiten werden gekeerd en ze werkelijk van alles en nog wat wilden weten; geboortedatum, merk, type en kenteken auto, GSM nummer etc. Het gaat ook allemaal heel efficiënt hier. Alles wordt eerst handmatig ingevuld waarna er nog 5 minuten onhandig op een computer wordt geramd, vervolgens moeten we het handmatig ingevulde formulier weer aan de bewaker bij het hek afgeven die er dan ook weer iets duisters mee doet en dan, ja dan, mogen we eindelijk naar binnen.

In het park was goed te zien hoeveel water er de afgelopen 40 uur naar beneden was gevallen, maar ook hoe snel het hier ook weer opdroogt.

De eerste 5 km. zagen we, behalve een paar apen (en dat is hier al heel gewoon geworden) en vogels niets. Maar toen we eindelijk een paar keer van de hoofdweg af konden en een loop door de bush konden maken zagen we toch de nodige groepen antilopen, zebra’s en wildebeesten . En denk nu niet dat ik de spatie vergeet tussen wilde en beesten, die beesten heten hier gewoon zo! Het landschap hier was ook veel weidser, groener en gewoon mooier dan in het Kruger Park. Het voordeel hier was dat we een aantal keer uit de auto konden stappen en een boardwalk mochten maken om ervan te genieten.

Rond 3 uur keerden we de auto om en probeerden zo snel mogelijk naar de uitgang te rijden; om 4 uur was er een rondvaart en bij nader inzien wilden we die toch ook nog wel maken. De medewerker van het kantoortje was eigenlijk al aan het afsluiten toen we ademloos voor de deur stonden maar voor een stukje extra omzet deed hij de deur toch maar weer open om de nodige centjes van ons in ontvangst te nemen, waarna we rap op weg gingen naar de boot. We hadden nog net een plaatsje op het bovendek zodat we en lekker in het inmiddels doorgebroken zonnetje zaten en de bewoners van het meer goed konden zien. Dat laatste bleek niet zo heel erg moeilijk te zijn, wat zijn nijlpaarden gigantische beesten! Ze waren, tegen de verwachting van de bemanning in maar gelukkig voor ons, heel erg actief en lieten dan ook regelmatig een prachtige “gaap” zien. Ook prachtig om te zien hoe het “hoofd” mannetje van een groep een jonger mannetje liet zien hoe je een territorium afbakent.

Nadat we vanaf de boot ook nog eens de zonsondergang hadden meegemaakt was de dag, hoewel droevig begonnen, toch nog een succes geworden. En morgen wordt het weer heel mooi weer! Zeggen ze….