Dinsdag 3 mei 2016

De laatste dag in St. Petersburg, die moest goed worden benut! Het was weer een schitterende dag, de lente is in volle gang en alle bomen en bloemen barsten in een paar dagen tijd uit hun voegen.

De eerste gang was naar he Alexander Nevsky Monastery, een klooster dat door Peter de Grote is gesticht ter ere van Alexander, die in 1240 van de Zweden heeft gewonnen. Bij het klooster zijn 2 beroemde begraafplaatsen, één voor meesters in de kunst met o.a. de graven van Tchaikovsky en Dostojevsky, en eentje (veel dichter bevolkt) voor wetenschappers. Lekker rustig alle tombes bekeken en daarna naar het klooster zelf. Daar liepen op dat moment net alle priesters met de gelovigen naar buiten, liepen een rondje om de kerk en bleven halverwege staan om daar verder onder luid gezang de mis op te dragen  en uitbundig met het wijwater te sproeien, waarna de hele menigte weer terug ging de kerk in.

In mijn enthousiasme om daar vooral niets van te missen was ik op een tamelijk verdord grasveldje gaan staan dat iets hoger lag. Komt er een oud vrouwtje met stok voorbij dat gebiedend naar mij wees en wilde dat ik ervan af ging, terwijl 2 meter verderop nog een aantal mensen op hetzelfde veldje stond. Ik weigerde dat dus waarop ze met haar stok op mijn been sloeg. Bij de tweede poging om mij weer te slaan wist ik kennelijk zo veel woestheid in mijn blik en een gestrekte wijsvinger te leggen dat ze al sputterend zo snel als ze kon verder liep. Toen we na de mis nog even de begraafplaats voor gewone stervelingen opliepen zagen we ineens dat een oude vrouw achter een grafsteen uitgebreid zat te plassen en ja hoor, het was hetzelfde vrouwtje weer! Helaas was ik te verbouwereerd om dit vast te leggen of om even dreigend vlak naast haar te staan. In dat laatste had ik toch al niet veel zin want het was echt hoge nood bij haar :-))!

Met stokken slaan is al niet ongewoon hier. Vlak voor de kerk zat een jonge moeder met 2 kinderen te bedelen op het plekje waarvan een oude bedelares, ook met stok, vond dat die aan haar toebehoorde. Na wat geschreeuw en gescheld over en weer sloeg het oudje er onbeschaamd op los, zich niets aantrekkend van het jongste kind dat onbedaarlijk zat te huilen. Toen we de kerk verlieten was de moeder met de kinderen verdwenen en zat het oudje triomfantelijk op “haar” plaats.

Met de metro gingen we weer verder, nu naar de St. Isaac’s Cathedral, die van buiten vrij sober is maar van binnen behoorlijk uitbundig. Ook hier bij het verlaten van de kerk weer een amusant tafereel. Vlak voor de kerk stonden 3 auto’s, waaronder een taxi, op een invaliden parkeerplaats. Dat wordt hier duidelijk niet door de vingers gezien. Er stonden 3 takelwagens klaar die onder toeziend oog van de politie alle auto’s weghaalden. Vlak voordat één van de auto’s erop ging kwam de eigenaar aanrennen met allerlei excuses, smoesjes gebaren etc. OK, de auto ging niet de takelwagen op maar niet voordat hij zich bij de politie had gemeld en even later met zijn portemonnee nog open, en waarschijnlijk een heel stuk lichter, weer naar buiten kwam. Geweldig, wij houden wel van dit soort lik-op-stuk beleid.

Nog een allerlaatste museum, namelijk het Russisch Museum voor Etnografie stond op het programma. Doet het ook altijd goed bij ons. Maar daarna was het toch echt tijd voor de laatste avondmaaltijd in St. Petersburg om daarna in onze hotelkamer alvast zoveel mogelijk de tassen te pakken. Morgenochtend om 5.15 uur op om de trein naar Veliky Novgorod niet te missen.