Dinsdag 18 november 2014

Vanmorgen vroeg op, want we zouden verder trekken en alle spullen moesten dus worden ingepakt. Ook voor alle aankopen moest een plaatsje worden gevonden. Bovendien moesten deze aankopen eruit zien als we ze niet nieuw hadden gekocht hier om niet boven het toegestane bedrag dat je mag uitvoeren uit te komen. Aan Cees de taak om alle labels en prijskaartjes te verwijderen. Dat duurde dus wel even.

Na voor de laatste keer het ontbijtbuffet eer te hebben aangedaan liepen we met al onze bagage naar de auto. Dat was schrikken; de temperatuur was echt met 10 graden gedaald en het waaide behoorlijk! Bibberend trokken we snel een extra truitje aan. Het bleek de koudste novemberdag sinds 8 jaar te zijn. Dat hebben wij weer!

Omdat ik weiger te rijden wordt ik geacht de route te bestuderen en de weg feilloos te wijzen. Volgens Cees een eitje in dit land, maar ik  kreeg het toch voor elkaar dat we tot twee keer toe verkeerd gingen en weer terug moesten gaan om de goede weg weer op te pikken.  Gelukkig vindt Cees dat helemaal geen probleem en blijmoedig reed hij al die kilometers te veel.

Ondertussen werd het weer steeds slechter en toen we dan ook bij Kennedy Space Center aankwamen regende het. We hadden steeds meer kleren nodig om zowel warm als droog te blijven.

Bibberend gingen we de bus in voor een tour over het terrein die ons ook naar het Apollo/Saturn V Center bracht. Daar kregen we allerlei informatie over de bouw en de werking van raketten, capsules, maanwagens etc. en in de enorme hal van dit centrum hing een raket met alles erop en eraan die nooit in gebruik was genomen. Heel erg indrukwekkend als je bedenkt welke krachten er nodig zijn om dit hele gevaarte de lucht in te krijgen. En helemaal als je ziet klein in verhouding de capsule is die uiteindelijk helemaal alleen in de ruimte achterblijft om de bemanning op de maan te zetten.

Ook erg indrukwekkend was de hoeveelheid regen die ondertussen naar beneden kwam. Vooral de toeristen die alleen rekening hadden gehouden met een zonnige vakantie en dapper in korte broek en T-shirt over het terrein liepen hadden toch steeds meer moeite om in ieder geval de schijn van een gezellig dagje uit op te houden. Mijn smartphone gaf aan dat het slechts 9 graden was! In Nederland is het waarschijnlijk warmer.

Nadat we weer een stuk wijzer waren geworden reden we naar ons hotel in Cocoa Beach, en de temperatuur steeg onmiddellijk naar een aangename 11 graden. Onze kamer had een heerlijk balkon waar we graag op zouden hebben gezeten met een drankje en een sigaartje maar daar zagen we toch maar vanaf. In plaats daarvan maakten we ondanks het weer toch nog een strandwandeling om daarna op zoek te gaan naar een restaurant.

Cees had uitgezocht dat op de Causeway een heleboel restaurantjes waren dus daar liepen we naar toe. Na geruime tijd waren we heel de Causeway nog  niet tegengekomen. Na het aan een voorbijganger te hebben gevraagd bleek het nog zo ver te zijn dat we terug zijn gegaan naar het hotel, de auto hebben gepakt en er naar toe zijn gereden. We moeten toch wat meer op z’n Amerikaans denken en sneller de auto pakken; dit land is helemaal niet gebouwd en berekend op voetgangers!

Uiteindelijk belandden we in de Sunrise Diner, dat een Griekse diner bleek te zijn. Het leek ons dan ook het veiligst om een Grieks gerecht te bestellen. Nadat Cees de souvlaki en ik de gyros naar binnen hadden gewerkt nog even snel langs de 7-eleven voor een fles wijn op de kamer. Dat doet het altijd goed bij het schrijven van het verslag.