Maandag 12 tot en met vrijdag 16 september 2016

Van maandag 12 tot en met vrijdag 16 september zaten we  in het Kruger Park waar geen internet verbinding beschikbaar was. Om mijnzelf een heleboel schrijfwerk en de trouwe lezers een enorme hoeveelheid leeswerk te besparen zal ik niet iedere dag minutieus beschrijven.  Tenslotte word ik deze vakantie ook nog geacht andere dingen te doen ;-)! Bovendien spreken de foto’s voor zich. Al moet ik eerlijk bekennen dat de mooiste foto’s op de nieuwe camera staan, het laatste speelgoed van Cees, en hij verzuimd heeft het stuurprogramma te installeren waarmee we de foto’s op de computer kunnen zetten en in de blog kunnen plaatsen. Mochten we dat tijdens deze vakantie nog doen, dan volgen deze foto’s alsnog.

Op maandag zijn we vanuit Sabie via de Panorama Route naar het Kruger Park gereden, waarbij we onderweg de Pinnacle Rock, de Bourke’s Luck Potholes en de Three Rondavels hebben bezocht.

Halverwege de middag passeerden we de gate van het Kruger Park, waar we de eerste nacht in het Tomboti Tented Camp zouden overnachten, een legertent, met veranda, met 2 bedden, een kast en een koelkast. De sanitaire genoegens vonden plaats in de gezamenlijke sanitair gebouwen, waardoor het gevoel van de kampeervakanties in het verleden met de kinderen weer naar boven kwam. Onze tent lag aan de rivier. Cees had deze plaats bewust besproken omdat de beesten ’s avonds naar de drinkplaatsen zouden komen. Maar helaas wordt Zuid-Afrika op dit moment getroffen door een uitzonderlijke droge periode en staan de meeste rivieren in Kruger Park droog, dus vanaf ons duur betaalde plaatsje was er de eerste avond geen beest te zien.

De volgende ochtend reden we op ons gemak naar ons volgende kamp, Satara Rest Camp, en we hadden al snel meer geluk dan de eerste dag. Toen we halt hielden bij een poel waar nog wel water in stond zagen we ineens een olifanten gezinnetje op de poel afrennen om daar heerlijk te drinken en te douchen. Onderweg ook de nodige dieren gezien, zoals een kudde zebra’s, een giraffe die zich op slechts een paar meter afstand van ons aan een boom tegoed deed en de nodige impala’s en antilopes. De laatste 2 soorten zouden al heel snel zo normaal gevonden worden dat we er niet meer voor stopten. ’s Avonds namen we ook nog deel aan een Night Drive, maar die leverde eigenlijk niet echt bar veel op.

Op woensdag trokken we verder naar Skukuza kamp, waarvan bekend was dat daar de meeste wilde dieren zitten. We hadden ons dan ook aangemeld voor zowel een Sunset Drive op de dag van aankomst, als een Morning Walk de volgende ochtend. De Sunset Drive was een succes, met als toetje aan het eind van de rit een luipaard dat met een onfortuinlijke impala in zijn bek een rustig plekje zocht om te dineren. Dat viel niet mee, omdat onze chauffeur het beest maar bleef achtervolgen met zijn schijnwerper. Eén van de passagiers was dan ook al bang dat het luipaard ons zou gaan aanvallen vanwege deze inbreuk op haar privacy, maar het was niet erg waarschijnlijk dat zij haar prooi in de steek zou laten. Tijdens deze drive maakten we ons lijstje van de “big five” compleet, leeuw, luipaard, olifant, neushoorn en buffel. Sommige te ver weg om er een behoorlijke foto van te maken, maar toch…

 Voor de Morning Walk moesten we ons al om 5.30 uur melden, om daarna met 2 stoere bewapende mannen in een ruime jeep te klimmen die ons naar een stuk wildernis buiten het kamp bracht waarna we lopend de bush in zouden trekken. Onderweg wachtte ons meteen al een verrassing, een enorme mannetjesleeuw die over de weg liep en de wagen op slechts 3 meter afstand passeerde, zonder ons een blik waardig te keuren. Geweldig, we hadden nog geen stap gezet maar mijn dag was al goed! Eenmaal uit de wagen moesten we braaf in een rijtje stil achter de gidsen aan lopen, en iedereen vond het kennelijk spannend genoeg om zo stil mogelijk vlak achter onze beschermers aan te gaan. Al snel hadden we geluk en stuitten we op 2 enorme neushoorns. Tot mijn schrik bleven de gidsen niet met ons op ruime afstand van die 2 kolossen, maar brachten ze ons tot op 10 meter van ze vandaan. Weliswaar achter de beschutting van een klein heuveltje, maar ik vond dat wel een beetje eng. Het gevaarlijkst was echter aan het eind van de wandeling, toen we vlak bij een enorme kudde olifanten kwamen. Er waren veel baby- en kleuterolifantjes in de kudde, en hun mammies kunnen tamelijk agressief zijn als het om de bescherming van hun kroost gaat. In plaats van dichterbij, zoals bij de neushoorns, werden we nu in een enorme boog om de kudde geleid waarbij de windrichting door de gidsen goed in de gaten werd gehouden, zodat de beesten ons niet zouden ruiken.

Donderavond hadden we onze laatste Sunset Drive. Leek het aanvankelijk geen succes te worden, tijdens de 2e helft van de rit kregen we niet alleen regelmatig neushoorns van heel dichtbij te zien, maar lagen vlak bij het kamp ook nog eens 2 leeuwen op de weg te slapen. Door de aandacht die ze daarmee kregen werden ze wel wakker, maar vormde geen enkel moment een bedreigen. Het lukte me zelfs om half uit de bus te hangen en een foto te maken, hij was zo dichtbij dat ik hem had kunnen aaien.

En nu, op vrijdag, zijn we aangekomen in Swaziland. Onderweg zijn we zelfs door een politieagent in onze auto naar ons overnachtingsadres gebracht. De weg naar onze lodge was afgesloten en in onze poging om er via een omweg heen te rijden verdwaalden we op de parkeerplaats van een enorm winkelcentrum. In de hoek van de parkeerplaats stond een cabine met 2 agenten. Toen ik de weg vroeg stond één van hun op, zette zijn pet stevig op het hoofd en stapte bij ons in de auto om de weg te wijzen. Wij voelden ons schuldig dat hij nu het hele eind terug moest lopen, maar hij bleek allemaal bekenden te hebben daar en kon op deze manier de verveling van een middag niets doen op een parkeerplaats bestrijden.

Morgen naar St.Lucia, een plaatsje waar de nijlpaarden door de straten zouden lopen. Ik ben benieuwd.